Otobüs, Yolcu ve Köhne Ribat

On dokuzumda başladım bu şiiri yazmaya

En körpe, en delikanlı, Dante ile kapışacak çağımda

Kimisi yorum getirmez, susar

Kimisi ise bu köhne ribata kin kusar

Maşuku da fazladır bu kentin

Bir avuç nabız içerisine,

Ümitlerini bağlayıp kör karanlığa

Hülyalarının gerçek olacağını sananı da

Bilmem bu kadar hüsn-ü, nasıl hüzne kusar bu ribat

Görüp görebileceğim en verimli olgusudur tahribat

Kesik avuç içleri, hülya deryasında bir gemi

Bir tarafta Edip

Diğer tarafta elemleri

Bu sebepten dolayıdır ki,

Boğazımda engizisyonun o kara celladı

Bu sebepten dolayıdır ki,

Tetikçinin namlusunun ucunda canı

Bu ne sebeptir ki

Deli eder halini, insanı

Köhne ribatın silüetine dikilmiş Lut, betonaj putları

Kaçıp nefes alınabilecek bir kıyıdaki kenef kokuları

Verimini Gaia'dan alan doğanın dazlaklığı

Ebu Cehl'in putlarına takılan Jotunheim'in buzulları

Manyastan göç eden Ebabil'in Kuşları

Kahpeliğine bir dirhem karakter katmayan puştları!.