Demir, Pamuk, Terazi ve Yalan

Bir Tanrı, bir evren yaratır Bir İnsan, bir yalan üretir Koy ikisini de teraziye Demir de pamuk da eşit gelir.

İnsan denilen, bu evrende varlığı uzun bir süreden beri süregelen bu varlığın keşfetmiş olduğu en tehlikeli olgu ''Yalan''. Yapısı itibari ile fikrimce hala ham olan, bu hamlığı ile Tanrı gibi bir varlığa kafa tutma hırsında bulunan bu küçük varlık. Düşünüldüğü zaman bir yalanın ederi, değeri, ucu bucağı nedir ki? Akılda dolaşır bu düşünceler peki ya bundan daha derin olabilmesi? Olmayan bir evreni yaratmak, boşuna demedim değil mi? Keşfedilmiş en tehlikeli olgu diye. Bu olmayan evrenin yaratılması beraberinde bir sürü ihtimal zincirini getirir bu sebeptendir ki Satranç ile benzerlik ilgisini kurabiliriz. Piyon vardır, yalanın ucundaki kişi; bir karşılıksız kelam karşısında kullanılan o kişi evet piyondur. Kale vardır, yalana sığınılır; küçük tatlı bir sığınak zannedilirken korkaklığımızı çevreleyen surların kalesidir. At vardır, nihayete bir amaca ulaşma arzusu, insanın susuzluğu. Fil vardır, o kadar güçlüdür ki tesiri bu yalanı söyleyeni bile en sonunda kendi kuyusuna düşer ve yalanına inandığı ile kalır. Vezir, Şah diye gidecek olursam bir çok yere varabilirim fakat nihayetinde Şah ve Mat olur bu husus, sanılmasın ki uzun uzadıya sürecektir, Var olmayan pembe hülyalar bu şekilde devam edecektir, yalan ki o tatlı zehir Satranç'a yeni bir taş ekleyecektir, Yılan olacaktır o da, zehiri kendisine tesir edecektir. Tanrısal açıdan ele almak ise akıl idrakına zarar. Fiziki olarak var olmayan bir evren yaratmak akabinde bu evrenin ihtimallerini düşünmek, derine daha da derine inmek. Var mı dünya üzerinde bu denli bir komutan? Stratejisini 10 adım öteye taşıyan, kibri ile Tanrıyla yarışan. Ve farkında olmadan bunu toz pembe diye adlandırıp en sonunda mağlup olan. Evet sen söyleyeni, sahibi yalanın şimdi farkında mısın? Yaptıklarının.

Hasan SARIKAYA.