Umuda Röveşata...

Çiçeklerin mutluluğa gebe olduğu mevsimdeyiz

Her tomurcukta bir gülünçtür yere saçılan

İşte bu zamanlarda unutulur hep sayıları kaygı ağlarının

Yıldız misali, bir göz yaşı bir de bulantıdır gökte kaçınan

Yakmadıkça ağıtını solan tomurcuklarına

Ekmedikçe yerlerine yeni fırtınaları

Ya! Şairim sorarım bu nasıl yaratı?

Gözlerinden aktıkça akıyor bağların okyanusa

Her damlada vuruyor hançerini umuda röveşata...